نوستالژی در حال حاضر: زیبایی شناسی آنالوگ در فضای داخلی مدرن یک بازگشت بزرگ ایجاد می کند

برای بیش از یک دهه، جوایز A+Architizer از برتری معماری در سراسر جهان حمایت می کند. امسال، این برنامه نوآوری محلی را با به رسمیت شناختن جه، جشن می گیرد. ورود خود را از امروز شروع کنید!

زم، نه چندان دور، زم، بود که تلویزیون برای پخش جری، یا بازی یا بازی در پس زمینه نبود، در حالی که ما در برنامه های خود در دستگاه دیگری پیمایش می کردیم. این یک مبلمان فیزیکی بود که اغلب با چوب صیقلی پوشیده شده بود و با افتخار در مرکز اتاق نشیمن پارک شده بود. دستگاه های وینیل فقط اشیای تزئینی نبودند که صرفاً به دلیل رنگ و روکش آنها مورد تحسین قرار می گرفتند. اشیایی که فقط توسط ،، که به تازگی شگفتی های لد زپلین را کشف کرده اند واقعاً قدرد، می کنند. آنها ضربان قلب هر اجتماع اجتماعی بودند. این محصولات همراه با رادیو، ماشین تحریر و تلفن، عملکرد و مد بودند. طلسم مد روز و توتم مدرنیته. آنها نقش مهمی در تعامل اجتماعی ما به ،وان تسهیل کننده نهایی سرگرمی های گروهی داشتند.

امروز جامعه تغییر کرده است. هر یک از این وسایل در یک جسم واحد متمرکز شده اند. وسیله ای انفرادی که هر کدام در جیب، روی میز یا به احتمال زیاد در دستمان نگه می داریم. ما نیازی به ملاقات و شنیدن رکوردهای جدید با هم نداریم. ایده منتظر ماندن پشت تلفن در یک زمان خاص برای تماس با دوستان برای برخی از نسل بعدی کاملاً غیرقابل تصور است. امروز، ما به هر نوع سرگرمی که در هر لحظه می خواهیم یا به آن نیاز داریم دسترسی داریم - و دیگر از آن خسته شده ایم.

آلبرت بالا توسط ARRCC، کیپ تاون، آفریقای ج،ی | ع، از آدام لچ

در حالی که انقلاب دیجیتال به ما دسترسی بی سابقه ای به اطلاعات و راحتی داده است، اما به آنچه بسیاری از روان شناسان آن را «خستگی دیجیتال» می نامند نیز منجر شده است. ما بیش از حد به هم متصل هستیم، اما از نظر ذهنی و عاطفی نیز خسته هستیم. رگبار دائمی پیام ها، نظرات، لایک ها و میم ها چیزی است که ما نمی تو،م با آن همراه شویم. مهم نیست چقدر تلاش می کنیم. در نتیجه، بسیاری از مردم شروع به رد ، آن می کنند. تصمیم می گیرند که دنیای آنلاین خود را هر چه بیشتر در جستجوی زندگی واقعی کاهش دهند و از آن جدا شوند. جای تعجب نیست که از طراحان خواسته می شود تا فضاهای داخلی ایجاد کنند که تعادل بین نیازهای دیجیتال ما و خواسته های آنالوگ ما را بیابند. جای تعجب نیست که آنها به طرز طنین اندازی پاسخ می دهند، و فضاهایی را برای ما فراهم می کنند که از بمباران دیجیتال دائمی یک مهلت بسیار ضروری را ارائه می دهند.

احتمالاً نام حرکت آهسته غذا را شنیده اید. این شیوه ای از زندگی است که بر مواد محلی و پایدار تأکید دارد و مهمتر از همه، لذت مزه ، یک وعده غذایی به جای غیبت غذا خوردن در مقابل صفحه نمایش. در تلاش برای تحقق بیشتر، این تصمیمی است که در اعمال افراد عمدی باشند و در لحظه حاضر باشند. معرفی مجدد وسایل الکترونیکی قدیمی کاملاً با این فلسفه زندگی کند مطابقت دارد. وسایل الکترونیکی قدیمی نشان دهنده بازگشت به اشیایی است که به صبر و اراده نیاز دارند.

نواختن یک صفحه وینیل را تجربه کنید. هیچ چیز در مورد آن راحت نیست - ورق زدن یک رکورد بعد از هر چند آهنگ به سختی عملی است، و حتی انتخاب یک رکورد نیاز به زمان و تفکر دارد. اما در ناراحتی، جذابیت و جذابیت نهفته است. بدون به هم زدن یا الگوریتمی که برای ما انتخاب می کند، مجبور می شویم برای تصمیم گیری عمدی سرعت خود را کاهش دهیم و در مقابل، با تجربه ای غنی تر، حسی تر و رضایت بخش تر پاداش می گیریم. صدای ترق سوزن، نقص های جزئی در صدا: همه این جزئیات درگیری ما را با موسیقی افزایش می دهد. این یک تجربه لمسی است که می تواند احساس تشریفات داشته باشد. این تجربه ای است که در تضاد کامل با کارایی استریل جریان دیجیتال است.

پنت هاوس کابوچین توسط IDEE Architects، هانوی، ویتنام | ع، از Triệu Chiến.

در دهه گذشته، شرکت های فناوری بی وقفه ایده یکپارچه سازی یکپارچه را دنبال کرده اند. خانه های هوشمند، مبلمان هوشمند، همه چیز هوشمند. اما، همانطور که اغلب در مورد راحتی اتفاق می افتد، ما هزینه ای را پرداخت کرده ایم. خانه های ما، پناهگاه های ما غرق در صفحه نمایش ها و حسگرها، ردیاب ها و داده ها شده است. تبدیل آنها از مکان های استراحت به مراکز کنترل 24/7 با معیارها و اه،. طنزی در آن نهفته است. هر چه بیشتر به فناوری واگذار کنیم، استرس و حواس مان پرت تر می شود. ما در دریایی از اعلان ها غرق می شویم، و فضاهای ما اکنون می خواهند که دائماً با آنها درگیر باشیم، آنها را نظارت و دستکاری کنیم - و دقیقاً به چه چیزی دست یابیم؟ مطمئنا زندگی آسان تری نیست. بنابراین، ما به گذشته نگاه می کنیم تا بر ما حکومت کند، تا زمان ارزشمندی را که به فناوری از دست می دهیم، دوباره تنظیم کنیم و دوباره به دست آوریم.

البته، به سادگی رد ، کامل فناوری نیست، بسیاری از ما کارهایی برای انجام آن ها نیاز به فناوری داریم و اغلب به فناوری پیشرفته نیاز داریم. با این حال، طراحان، مانند همیشه، در حال یافتن راه حل هستند. از طریق محصولات و انتخاب های طراحی داخلی، طراحان به طور فزاینده ای وسایل الکترونیکی قدیمی را با فناوری پیشرفته ،یب می کنند یا اصلاً از دستگاه های مبتنی بر فناوری دور می شوند. با هجوم مصرف کنندگان به ،ید ساعت های زنگ دار سنتی، آنها را آزاد می گذارند تا فاصله ای با تلفن هایشان ایجاد کنند که اثرات منفی بر خواب دارد. معرفی چاله های آتش به ،وان فضاهایی برای درگیری بدون تلویزیون. یا محصولاتی مانند ماشین های تحریر هوشمند که اطلاعات را به رایانه شما می رسانند، اما به گونه ای طراحی شده اند که خستگی اجتناب ناپذیر تایپ ، در طول روز را کاهش دهند. حتی گنجاندن آلات موسیقی به ،وان ویژگی های طراحی و سرگرمی های کاربردی نیز رواج بیشتری می یابد. صرفاً داشتن دیوارهای کتاب به جای صفحه نمایش به طور فزاینده ای محبوب می شود. در نهایت این انتخاب ها به طراحان داخلی کمک می کند تا فضاهایی را ایجاد کنند که در جامعه مدرن عمل کنند و در عین حال آزادی احساسی و غنای حسی گذشته را بازپس گیرند.

Casa Annunziata توسط Specht Novak، شفیلد، ماساچوست | ع، از Dror Baldinger

به همین ترتیب، بسیاری از نظریه پردازان طراحی وجود دارند که استدلال می کنند که ظهور «طراحی نوستالژی» در فضای داخلی معاصر ارزشمندتر از این است که ما را از گوشی خود خارج کنیم. آنها ادعا می کنند که یک مزیت عاطفی بیشتر وجود دارد. یک رادیو قدیمی براون را تصور کنید که روی مانتل نشسته است. این کار نمی کند، اما این موضوع نیست. رادیو فضا را لنگر می اندازد و یک قطعه مکالمه ارائه می کند که مردم را به داخل می کشاند و داستان ها و خاطرات پدربزرگ ها و مادربزرگ ها را در ایستگاه هایی که مدت ها فراموش شده تنظیم می کنند، ارائه می کند. انگار خود جسم جاذبه خاصی دارد و به ،وان یادآور گذشته مش، و ارتباط تشویق کننده عمل می کند. در هنر و طراحی، نوستالژی ابزار قدرتمندی است و داستان سرایی هنوز قدرتمندتر است.

در نهایت آنچه شاهد آن هستیم بازگشت به طراحی انسان محور در فضاهایی است که نه تنها کارایی بلکه تجربه را نیز در اولویت قرار می دهند. بنابراین، با توجه به اینکه وسایل الکترونیکی قدیمی به بازگشت خود ادامه می دهند، آینده چه چیزی برای طراحی داخلی در انتظار شماست؟ پاسخ احتمالاً در تعادل نهفته است. ما نیازی نداریم که فناوری را به طور عمده رد کنیم، اما باید راه هایی برای انس، ، آن پیدا کنیم، تا آن را در فضاهای خود به گونه ای ادغام کنیم که به نیازهای عاطفی و حسی ما نیز احترام بگذارد و همانطور که به جلو می رویم، شایان ذکر است که گاهی اوقات، برای پیشرفت، باید به عقب برگردیم.

برای بیش از یک دهه، جوایز A+Architizer از برتری معماری در سراسر جهان حمایت می کند. امسال، این برنامه نوآوری محلی را با به رسمیت شناختن جه، جشن می گیرد. ورود خود را از امروز شروع کنید!

تصویر ویژه: D Residence توسط CREATIVE TERRITORIES، بانکوک، تایلند. ع، توسط SPACESHIFT STUDIO.