داخل آپارتمانی در وست ویلج که جذابیت دهه 1920 را به نمایش می گذارد

این چیزهای افسانه های املاک و مستغلات نیویورک است. صاحبان آپارتمان کنار شما، آنهایی با مناظر بسیار آرزومندی که سال ها به دنبالش هستید، به سراغ شما می آیند زیرا می خواهند بفروشند و می خواهند بدهند. شما حق تقدم

شما یک معامله انجام می دهید، و چیز بعدی که می د،د – خوب، چیز بعدی پس از پروسه طول، برنامه ریزی، تصویب هیئت مدیره بوروکراتیک، مجوزهای بی پایان، و ماه ها و ماه ها و ماه ها گرد و غبار ساخت و ساز و پانچ لیست پانچ – شما در حال زندگی هستید. در خانه رویاهای شما، با چشم اندازهای خط افق برای اثبات آن. فانتزی ناب؟ اگر شما یک کارآفرین بازاریابی هنری هستید که تبدیل به طراح داخلی اریک گنس، شده اید.

جنس، با تعبیر آلبرت هدلی خاطرنشان می کند: «طراحی عالی با نحوه زندگی مردم شروع می شود. “هر طراح بزرگ، و به خصوص بریت،ایی ها، در مورد راحتی و آسایش مهمانان صحبت می کنند.” او این تفکر را در اتاق نشیمن خود با رنگ جواهرات، که بر روی میز قهوه‌خوری برنجی لاک‌شده Ligne Roset در دهه 1970 متمرکز است، از Maison Cedric، که مرکز آن می‌چرخد تا میله‌ای پنهان را نمایان کند، به کار برد. “کودتای تئاتر برای مهمانان زم، است که باز می شود و داخل آن شامپاین روی یخ است.” در اطراف لبه‌های اتاق، گنس، یک میز صندلی گوستاوی با روکش فورتونی، یک صندلی استراحت Ferrell Mittman، یک مبل A. Rudin، یک میز ،کبوتی Jindřich Halabala در دهه ۱۹۴۰ و صندلی‌های لویی شانزدهم قرن ۱۸ ترتیب داد. اثر هنری روی دیوار پشتی نقاشی دیوید میچل 2018 است.

هنر: دیوید میچل/جیم کمپنر هنرهای زیبا

نمای خانه را از اینجا ب،ید⤵

جنس، و همسرش در مدتی نه چندان دور به چنین موقعیتی دست یافتند و این به آنها اجازه داد تا خانه خود را به آپارتمان آینه ای مجاور گسترش دهند. اکنون، این زوج به سختی می‌توانند از خیره شدن به چراغ‌های ساختمان‌های امپایر استیت و کرایس، که هر شب از اتاق‌های غذاخوری و نشیمنشان در طبقه پانزدهم یک ساختمان برجسته هنر دکو در اوا، دهه 1920 در وست ویلج نیویورک به آنها چشمک می‌زند، دست بردارند.

همانطور که جنس، می بیند، این داستان «روزی روزگاری» نمی توانست زمان بندی بهتری داشته باشد. من به تازگی از تجارت دیجیتال مارکتینگ خود فاصله گرفته بودم و یک شرکت داخلی راه اندازی کرده بودم که عمدتاً با دوستانم کار می کرد. من این آپارتمان را فرصتی دیدم تا مهارت های طراحی و تحصیلات خود را بدون مشتری به نمایش بگذارم.» طراح و عضو دایرکتوری AD PRO می گوید. او توضیح می‌دهد که از زمان اتمام فضا، خانه‌اش به چیزی شبیه کارت تلفن و سنگ محک تبدیل شده است. اکنون، هنگامی که او با مشتریان کار می کند، “ما اغلب خودمان را به مواردی در اینجا ارجاع می دهیم.”